Ci, którzy GO jeszcze pamiętają wolą wersję soft: wadowickie kremówki, żarciki z młodzieżą w oknie na Franciszkańskiej 3, a przecież był gigantem zanim został papieżem. „Miłość i odpowiedzialność” to podstawowa lektura z tamtego okresu. Potem, ocalony przez Fatimę, zadbał o nas obalając komunizm z „niewielką” pomocą Ronalda Regana. Obalając, ale nie zabijając, bo ten potwór, jak w dobrym amerykańskim filmie, choć ginie, wcześniej pozostawia w smrodliwych czeluściach kanalizacji jajo, które właśnie pęka, gdy my świętujemy śmierć jego rodzica. Rodzi się nowa o niebo (raczej o piekło)  - doskonalsza forma komunizmu, ideologia Gender. Jan Paweł II znał ją i wywiódł z niej pojęcie „cywilizacji śmierci”. Był Prorokiem, więc nie milczał, czasem grzmiał, krzyczał na nas. Dał nam popalić, zwłaszcza w latach 90-tych, widząc „zdradę klerków” i Tygodnika Powszechnego, ale także nam za złe korzystanie z daru wolności. Cierpiał, bo „To jest moja matka, ta Ojczyzna!”. O ileż mąk, ile cierpienia musiał znieść wtedy „Kościół otwarty”. Można to tak walić prosto w oczy, co dobre, a co złe bez światłocienia? „To takie przedsoborowe”. I pewnie dlatego, gdy Go zabrakło, jedni po postawieniu Jemu pomników powoli Go wypierają, bo to „za trudne”, inni czmychają wtulając się we Franciszka, który jest bardziej „życiowy” i „synodalny”. I tu, w tym kontekście, kolejny raz w Legnicy pojawia się Bernard Marek Adamowicz, który nie tylko nie czmycha, ale poprzez medalierskie arcydzieła, które od lat gromadzi, sprawia, że Jan Paweł II dalej do nas przemawia. I tak, jak ponad 50- ciu mistrzów medalierstwa podjęło wyzwanie rozmowy z Nim i Jego nauczaniem poprzez sztukę, tak i my, odwiedzając wystawę „Życie zadane - medalierskie rozmowy z Janem Pawłem II”, musimy tę rozmowę z Janem Paweł II podjąć. Dziękujemy Panie Bernardzie. Wystawę "Życie zadane – medalierskie rozmowy z Janem Pawłem II"  w Muzeum Miedzi (Akademia Rycerska) można oglądać do 5 maja.

Zobacz także: