Na portalu Legnica.eu prezentowany jest kolejny artykuł dotyczący powojennej historii miasta. Ich autor, Marek Żak, jest wnikliwym badaczem i pracownikiem naukowym Muzeum Miedzi. Jego historyczne opowieści, cieszące się popularnością wśród czytelników, publikowane są też w Magazynie Miejskim Legnica.eu. Zdecydowana większość mieszkańców przedwojennej Legnicy była wyznania ewangelicko-augsburskiego. Drugim wyznaniem był katolicyzm, a w mieście funkcjonowały dwie katolickie świątynie – Johanneskirche (kościół Św. Jana) i Dreifaltigkeitskirche (kościół Świętej Trójcy). Sytuacja uległa diametralnej zmianie po drugiej wojnie światowej, kiedy tereny te zaczęli zasiedlać Polacy, z reguły wyznawcy kościoła rzymskokatolickiego. Na początku 1948 r. zapadła decyzja o utworzeniu trzeciej parafii katolickiej w mieście. W „Wiadomościach Kościelnych” opublikowano dekret ks. Karola Milika (wówczas Administrator Apostolski): „Mając na względzie dobro duchowe wiernych miasta Legnicy i okolicznych wiosek erygujemy na mocy kan. 1427 KPK po zasięgnięciu opinii Kapituły Metropolitalnej Wrocławskiej oraz stron zainteresowanych, samodzielną parafię pod wezwaniem św. Piotra i Pawła w Legnicy”. Teren nowej parafii stanowiła część dotychczasowego obszaru parafii pw. św. Jana. Posadę proboszcza objął w niej ks. Tadeusz Łączyński. Na swojej funkcji pozostał przez kolejne kilkadziesiąt lat.