W Madrycie odbywa się 41. Europejskie Spotkanie Młodych organizowane przez ekumeniczną Wspólnotę z Taizé. Przeor tej Wspólnoty, brat Alois ogłosił w niedzielę, 30 grudnia, że kolejne, 42. Europejskie Spotkanie Młodych, które odbędzie się w dniach od 28 grudnia 2019 do 1 stycznia 2020 roku, będzie miało w Polsce, we Wrocławiu.
Każde europejskie spotkanie gromadzi tysiące młodych katolików, prawosławnych i protestantów z całego kontynentu oraz pielgrzymów z innych części świata. Młodzi przyjeżdżają, aby razem się modlić, włączyć się na kilka dni w życie wspólnot lokalnych Kościołów chrześcijańskich i wzajemnie wymieniać się doświadczeniami. W ten sposób chcą razem szukać odpowiedzi na najważniejsze pytania dotyczące wiary i sensu życia. Zastanawiają się, jak w konkretnej codzienności budować bardziej solidarną i wrażliwą na drugiego człowieka rzeczywistość. Spotkania odbywały się w wielu europejskich miastach, m.in. w Paryżu, Rzymie, Londynie, Pradze, Budapeszcie, Berlinie, Genewie, Brukseli, a także w Polsce (we Wrocławiu – w 1989 i 1995 roku, w Warszawie w 1999 i w Poznaniu w 2009).  Wybór Wrocławia jest odpowiedzią na zaproszenie wysłane na ręce przeora pod koniec 2014 roku, równocześnie przez arcybiskupa Józefa Kupnego, biskupa luterańskiego Ryszarda Bogusza, ówczesną Radę Miasta i prezydenta Wrocławia Rafała Dutkiewicza. 
Wspólnota z Taizé, założona przez Brata Rogera w 1940 roku, liczy aktualnie ponad stu braci z ponad trzydziestu narodowości, katolików i pochodzących z różnych Kościołów protestantów, związanych ślubami zakonnymi składanymi na całe życie. Jest wśród nich czterech Polaków. Przez samo swoje istnienie Wspólnota jest znakiem pojednania pomiędzy podzielonymi chrześcijanami i zwaśnionymi ze sobą narodami. Z roku na rok coraz więcej młodych ludzi ze wszystkich kontynentów przyjeżdża do wioski Taizé we francuskiej Burgundii na tygodniowe spotkania wypełnione modlitwą i wymianą myśli. Taizé odwiedzają również zwierzchnicy Kościołów. Wspólnota gościła m.in. papieża Jana Pawła II, patriarchę Konstantynopola Bartłomieja, metropolitów prawosławnych, arcybiskupów Canterbury i wielu biskupów oraz innych duchownych katolickich, prawosławnych i protestanckich z różnych stron świata.  Brat Roger, założyciel wspólnoty, zmarł 16 sierpnia 2005 roku, w wieku 90 lat, zabity podczas wieczornej modlitwy przez niezrównoważoną osobę. Brat Alois, którego wybrał na swojego następcę, jest od tego czasu przeorem Wspólnoty. Zna on dobrze stolicę Dolnego Śląska i jej okolice, gdyż był odpowiedzialny za kilkumiesięczne przygotowania poprzednich europejskich spotkań we Wrocławiu. Do uczestników tegorocznego spotkania w Madrycie swoje posłanie skierowali zwierzchnicy kościelni m. in. papież Franciszek, patriarcha Konstantynopola Bartłomiej oraz patriarcha Wszechrusi Cyryl, a także przywódcy polityczni m. in. sekretarz generalny ONZ Antonio Gutteres oraz prezydent RP Andrzej Duda

Taizé i Polska

Brat Alois opowiada o związkach Brata Rogera, założyciela wspólnoty, z Polską:

„Brat Roger był bardzo związany z narodem polskim od najwcześniejszych lat. Już jako młody student bardzo cierpiał z powodu napaści na Polskę rozpoczynającej Drugą Wojnę Światową, publikowaliśmy świadczący o tym list z 19 września 1939 roku, który napisał do jednego z przyjaciół.

Później, w Taizé, pogłębiał te więzi. Dzięki znajomościom z polskimi intelektualistami, takimi jak Aniela Urbanowicz, współzałożycielka Klubu Inteligencji Katolickiej, która była pierwszą Polką, jaka odwiedziła naszą wspólnotę w 1960 roku, później Jerzy Turowicz, z którym zaprzyjaźnił się w Rzymie podczas Soboru Watykańskiego II, brat Roger nabrał mocnego przekonania, że wiara jest skarbem, który Polacy odziedziczyli i mogą się nim dzielić z wieloma innymi narodami. „Z Polski przyjdzie wiosna Kościoła”, powiedział kiedyś w Niemczech, niedługo przed wyborem papieża Jana Pawła II. Brat Roger rozumiał, że z wiary Polacy czerpią odwagę, która pozwala im na takie inicjatywy jak list biskupów, inicjatywy, które wnoszą wkład w budowanie pokoju w Europie.

Bardzo lubił uczestniczyć w ludowych formach wyrażania tej wiary, zwłaszcza wtedy, kiedy czterokrotnie w latach siedemdziesiątych odpowiadał na zaproszenie, żeby podczas pielgrzymki do Piekar Śląskich przemówić do górników. Był poruszony ich pokorą i miłością do Boga i Kościoła, i powiedział im, że również Maryja Dziewica, pełna pokory, nie mogła wiedzieć, jak wielkie znaczenie dla wielu ludzi na całej ziemi będzie miało jej „tak” wypowiedziane z wiarą.

Po zmianie ustroju brat Roger był bardzo szczęśliwy widząc jak wielu Polaków przyjeżdża do Taizé. Rozpoznawał w nich tę samą odwagę, niezależnie od dokonujących się zmian. A pierwsze Europejskie Spotkanie Młodych, które można było zorganizować w Europie Środkowej, odbywało się właśnie w Polsce, we Wrocławiu, w grudniu 1989 roku. Dziesiątki tysięcy młodych Europejczyków mogły odkryć ciepło polskiej gościnności.

Brat Roger poznał świętego Jana Pawła II podczas Soboru Watykańskiego II jeszcze jako młodego biskupa pomocniczego i tak zaczęło się ich długo trwające zaufanie. Karol Wojtyła dwukrotnie przyjechał do Taizé jako arcybiskup i wrócił jeszcze raz jako papież. Brat Roger odwiedzał go co roku w Rzymie i ten papież Polak był dla niego darem Boga nie tylko dla Kościoła katolickiego, ale i dla całej ludzkiej rodziny.”

Rok 1989, pierwsze spotkanie we Wrocławiu – wydarzenie „historyczne”

Na początku 1989 roku Brat Roger spotkał w Rzymie arcybiskupa Józefa Michalika, z którym znał się dobrze już wcześniej. Zapytał go, czy byłoby do pomyślenia zorganizowanie europejskiego spotkania młodych w Polsce? Dotychczasowe spotkania odbywały się jedynie w Europie Zachodniej z powodu sytuacji politycznej w krajach Europy Centralnej. Reakcja ówczesnego Biskupa Gorzowskiego była entuzjastyczna. Wyraził on przekonanie, że byłoby to możliwe nawet pod koniec roku. Ponieważ jednak jego diecezja jest zbyt mała, aby ugościć takie wydarzenie, skontaktował braci z kardynałem Henrykiem Gulbinowiczem, który w tym czasie, szczęśliwym trafem, także przebywał w Rzymie.

Odważny kardynał natychmiast pozytywnie odniósł się do propozycji i szybko uzyskał zgodę wciąż jeszcze komunistycznych władz regionu. 1 maja 1989 w Pecs, na Węgrzech, gdzie odbywało się regionalne spotkanie młodych Wschód-Zachód, Brat Roger ogłosił, że po raz pierwszy kolejne spotkanie europejskie odbędzie się w Europie Środkowej, w Polsce, we Wrocławiu.

Nikt się wtedy nie mógł spodziewać, że mur berliński upadnie, że spotkanie przygotowywane przez kilka miesięcy jeszcze pod starymi rządami, odbywać się już będzie w okresie głębokiej transformacji w tych krajach, gdzie dotąd panował system komunistyczny, że do Wrocławia przyjadą dziesiątki tysięcy młodych ludzi nie tylko ze wszystkich krajów Europy Zachodniej, ale także z Czechosłowacji, Węgier, Niemiec Wschodnich, Jugosławii, że te nieoczekiwane okoliczności sprawią, że spotkanie wrocławskie stanie się wydarzeniem „historycznym” i że poprzedzi ono, w kolejnych dwóch latach, europejskie spotkania w Pradze i Budapeszcie.