Franciszkanin przez wiele lat był misjonarzem w Boliwii i Peru. Miał 86 lat. 13 czerwca świętował jubileusz 60-lecia święceń kapłańskich. O godz. 12.00 została odprawiona Msza Święta w kościele Św. Jana Chrzciciela w Legnicy. Po Eucharystii ciało śp. O. Szymona Walentego Chapińskiego zostało złożone w grobowcu franciszkańskim na cmentarzu komunalnym w Legnicy Śp. O. Szymon Chapiński urodził się 22 maja 1935 r. we wsi Baniłów,znajdującej się wówczas na terenie Rumunii (obecnie na Ukrainie), jako syn Marcina i Julianny z d. Chabiniak. Na chrzcie otrzymał imię Walenty. W siódmym roku życia rozpoczął edukację w miejscowej szkole w języku rumuńskim i rosyjskim. Po zakończeniu II wojny światowej wraz z rodzicami przeniósł się na ziemię odzyskane – do wsi Zbylutów k. Lwówka Śląskiego i tam ukończył szkołę powszechną. W roku 1950 zgłosił się do Małego Seminarium w Głogówku, gdzie kontynuował swoją edukację. Po dwóch latach poprosił o przyjęcie do Zakonu i został skierowany na nowicjat, który odbywał w Jaśle pod kierunkiem o. Fulgencjusza Bąka. Wraz z habitem otrzymał swoje zakonne imię – Szymon. Od samego początku drogi formacyjnej dał się poznać jako człowiek pilny, pobożny, ułożony i opanowany. 28 sierpnia 1953 r. w Jaśle na ręce o. Hugolina Czyża złożył swoje pierwsze śluby zakonne. Dalszą formację odbywał w Niższym Seminarium Duchownym w Legnicy (1953-1955), a następnie w Wyższym Seminarium Duchownym w Gnieźnie (1955-1957) i w Krakowie (1957-1961). W Krakowie też związał się na trwałe z Zakonem, składając 2 lutego 1958 r. śluby wieczyste a 15 czerwca 1961 r. przyjął z rąk ks. bpa Juliana Groblickiego święcenia prezbiteratu. Po otrzymaniu święceń o. Szymon został skierowany przez przełożonych zakonnych na studia z zakresu filologii klasycznej na Uniwersytecie Warszawskim. Po ich ukończeniu w 1966 r. najpierw przez rok (1966/67) pracował jako wicerektor, sekretarz i nauczyciel łaciny w Niższym Seminarium Duchownym w Legnicy, a następnie został skierowany do Krakowa, gdzie powierzono mu obowiązki magistra kleryków, ekonoma, wykładowcy łaciny i greki w Wyższym Seminarium Duchownym oraz duszpasterza akademickiego. W 1976 r. o. Szymon znalazł się w grupie pierwszych misjonarzy, którzy zostali posłani do Boliwii, by tam dać początek strukturom naszego Zakonu. Po krótkim kursie języka hiszpańskiego przybył do Montero, gdzie przez kilka miesięcy wraz ze współbraćmi zamieszkiwał w prywatnym domu. W 1977 r. wspólnota franciszkańska objęła opieką znajdującą się w tamtym mieście parafię Matki Bożej Łaskawej, której o. Szymon został proboszczem. Urząd ten sprawował do 1990 r., będąc jednocześnie przełożonym wspólnoty zakonnej. Od samego początku misji aż do roku 1987 r. pełnił również funkcję delegata ministra prowincjalnego w Boliwii. W tym czasie doprowadził do otwarcia franciszkańskich obecności w Cochabamba-Quintanilla, Sucre i Villa Primero de Mayo. Był wytrwałym propagatorem utworzenia kustodii boliwijskiej, co ostatecznie dokonało się 22 października 1986 r.W 1990 r. o. Szymon wyjechał do Peru, gdzie został pierwszym przełożonym franciszkańskiego klasztoru i parafii w Limie. W latach 1993-1996 ponownie przebywał w Boliwii, sprawując urząd kustosza prowincjalnego w Cochabamba-Quintanilla. Jako kustosz poczynił pierwsze kroki w kierunku założenia obecności franciszkańskiej w Ivirgarzama Libertad w Chapare. Zabiegał również o tworzenie domów formacyjnych w Boliwii. W tym okresie był także przewodniczącym franciszkańskiego ruchu „Sprawiedliwość i Pokój”. Po zakończeniu kadencji w 1996 r. o. Szymon został gwardianem klasztoru i wikariuszem parafii św. Franciszka w Sucre. Po kilku miesiącach złożył rezygnację z tych urzędów i na prośbę ministra prowincjalnego przeniósł się ponownie do Peru, by tam włączyć się w diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego o. Zbigniewa Strzałkowskiego i o. Michała Tomaszka. W latach 1996-2004 pełnił urząd gwardiana klasztoru i proboszcza parafii św. Franciszka z Asyżu w Chimbote. Następnie w 2004 r. został wybrany na gwardiana klasztoru w Limie i delegata ministra prowincjalnego w Peru. W 2006 r. wyleciał do Rzymu, gdzie przez 2 lata pomagał Postulatorowi Generalnemu w procesie beatyfikacyjnym Męczenników z Pariacoto. W latach 2008-2014 ponownie przebywał w klasztorze w Chimbote w Peru. W 2014 r. o. Szymon po 38 latach pracy misyjnej powrócił do Polski i został skierowany do Kalwarii Pacławskiej, a dwa lata później – do Legnicy, gdzie spędził ostatni okres swego ziemskiego życia. Na miarę swoich sił do końca pełnił posługę duszpasterską. 13 czerwca 2021 r. w legnickim klasztorze świętował diamentowy jubileusz 60-lecia święceń kapłańskich. W okolicznościowym liście wystosowanym z tej okazji minister prowincjalny napisał m. in.: „Przez 60 lat, (…) pełnił Ojciec rozmaite, odpowiedzialne funkcje (…) Do tego wyróżnia się Ojciec znajomością języków: greckiego, łacińskiego, niemieckiego, włoskiego i hiszpańskiego. A mimo tego wszystkiego w oczach braci i ludzi postrzegany był Ojciec wtedy i teraz tak, jak w czasach kleryckich – jako człowiek skromny, nie wynoszący się nad innych, miły, uprzejmy, opanowany, delikatny, szczery, braterski, lubiany i pobożny”. Niedługo po uroczystościach jubileuszowych u o. Szymona zdiagnozowano zaawansowaną chorobę nowotworową, która szybko postępowała i doprowadziła do jego śmierci w niedzielę 10 października 2021 r. nad ranem.